Çocuğum Neden Ödev Yapmak İstemiyor?
Tatillerden sonra okul yeniden açıldığında bazı çocuklar ödev yapmayı zor bulur. Okul rutinine geri dönmek zor olabilir, ancak bir rutini yeniden kurmak irade savaşına başvurmak anlamına gelmez. Aslında, proaktif ve ilerici bir yaklaşımın evdeki herkes için daha başarılı ve daha kolay olma olasılığı daha yüksektir.
Peki, ebeveynler nasıl yardımcı olabilir? Çocuğunuzu elinizdeki sorunu sizinle birlikte çözmeye davet ederek empatik ve onaylayıcı bir yaklaşım benimseyebilirsiniz. Bu yönteme işbirlikçi sorun çözme denir ve çocuklarınıza onların yanında olduğunuzu ve zorluklarını anladığınızı gösterirken, hayatlarında otoriter bir figür olarak konumunuzu korursunuz. İşte bunu nasıl yapacağınız.
Çocuğunuzu dahil etmek için adımlar
Amaç, ebeveyn ve çocuk arasındaki güç mücadelesini en aza indirmektir - bu, çocuklara ödevlerine daha istekli bir şekilde katılmalarına yardımcı olabilecek seçenekler sunarak yapılabilir.
Birinci Adım: Çocuğunuzla iletişime geçin ve reddetme nedenlerini belirleyin
Endişenizi yansıtıcı bir gözlem olarak ortaya koyabilirsiniz. Örneğin, "Ödevine başlamanın senin için zor olduğunu fark ettim. Ne haber?" diyebilirsiniz.
İkinci Adım: Çocuğunuzun söylediklerini dinleyin ve zorluklarını onaylayın
Onaylama, çocuğunuzun davranışlarını onayladığınız anlamına gelmez. Aksine, onların nereden geldiğini anladığınızı gösterir.
Örneğin, çocuğunuz "iPad ile oynamak istiyorum. Her zaman ödev yapıyorum" derse, "Ödevini yapmaktan iPad kullanmak daha eğlenceli gibi görünüyor çünkü çok fazla ödev yapıyorsun" diyebilirsiniz.
Çocuğunuzun yaşadığı zorluklarla ilgili paylaştıklarını tekrar ifade etmeniz ve yansıtmanız, çocukların düşüncelerini tanımalarına ve ebeveynlerinin onların düşüncelerini anladığını duymalarına yardımcı olacaktır.
Üçüncü Adım: Ödevlerini tamamlamamalarından dolayı endişenizi dile getirin
Endişenizi dile getirmenin bir örneği şu şekilde olabilir: "Endişem şu ki eğer ödevini şimdi bitirmezsen, onu yapmak için geç saatlere kadar ayakta kalman gerekecek ve yarın kendini yorgun hissedeceksin."
Bir diğer olasılık da şudur: "Endişem şu ki, eğer şimdi öğrenmezsen, öğretmenin ne öğrettiğini anlayamayabilirsin."
Konuyla ilgili gerçek merak ve paylaşılan kaygılar, çocuğunuzun işbirlikçi problem çözmeye yönelmesine yardımcı olabilir.
Dördüncü Adım: Çocuğunuzu, söz konusu sorunu çözmek için işbirliği yapmaya davet edin
Hem sizin hem de çocuğunuzun bazı tavizler vermesi gerektiğini kabul etmek önemlidir. Örneğin, ödevlerini tamamlamaları için gereken sınırı siz belirleyebilirsiniz, ancak onlar işi aralarında gerekli molalar olacak şekilde yönetilebilir parçalara bölmeyi tercih edebilirler. Bu çözüm, hem eğlenmek hem de öğrenmeyi bitirmek için zaman tanır.
Çocuğunuz bunalmış mı?
Ödev, ders ücreti ve velilerin değerlendirmeleriyle dolu yoğun programlarla çocuklar da aşırı bunalmış hale gelebilir. Ödevlerin yönetilebilir iş bloklarına bölündüğü görsel bir zaman çizelgesi oluşturmak ve dikkati en iyi hale getirmek için uzun çalışma sürelerini bölmek faydalıdır.
Bayan Heng, çalışma saatleri arasındaki ara sıra verilen molaların çocukların ne kadar iş yapabileceklerini ve ne zaman rahatlayabileceklerini görmelerini ve tahmin etmelerini sağladığını ve bunun motive edici olabileceğini açıkladı. Yetişkinler olarak, biz de mola verebileceğimiz zamanları bize bildiren içsel bir zaman çizelgemiz var; öğle yemeğini, mesai bitimini, hafta sonlarını ve tatilleri iple çekiyoruz. Genellikle motivasyonlarını uzun süre sürdüremeyen çocuklar için, bolca mutlu mola içeren programlarının görsel bir hatırlatıcısı, düzenli bir rutini sürdürmelerine yardımcı olabilir.
Zaman çizelgeleri oluşturma
7-10 yaş arası çocuklar için, öncülük etmeli ve onlarla birlikte görsel bir zaman çizelgesi oluşturmalı, resimler eklemeli ve birlikte süsleme yapmalısınız. Onlara uygun bir yapı verin ancak molaların nereye konulacağı gibi küçük seçimler yapmalarına izin verin.
11-12 yaşındakiler için, kendi zaman çizelgelerini oluşturmalarını sağlayın. Onlar için makul sınırlar koyun ve sonra zamanlarını yönetmelerine izin verin. Örneğin, ödevlerinin belirli bir zamandan önceki gün içinde tamamlanması gerektiğini belirtin ve eldeki görevler tamamlandığı sürece mola sayısını seçmelerine izin verin.
Çocuğunuzun bir günde ne kadar iş başarabileceğini gerçekçi bir şekilde belirleyin; okulunun ona neler sağladığını da göz önünde bulundurun.
Uygun alan
Çocuğunuzun ödevlerini tamamlaması için elverişli bir alan belirlemek de önemlidir. Alan ve kaynaklar sınırlı olsa bile bu yapılabilir. Örneğin fiziksel olarak bu, televizyon ve oyuncaklar gibi dikkat dağıtıcı şeyleri engellemek için yemek masasına veya evin köşesine geçici bir sınır koymak gibi görünebilir.
Ayrıca, kendi kendini izlemeyi teşvik etmek için bir bip sesi zamanlayıcısı da kullanabilirsiniz - örneğin, çocuğunuzu ilerlemesini kontrol etmesi için her 20 dakikada bir zamanlanmış bir hatırlatıcı ayarlayabilirsiniz. Bu kendi kendini izleme, çalışmalarının görsel bir kontrol listesiyle eşleştirilebilir.
Çocuklar ve ruh sağlığı sorunları
Bir çocuğun sürekli ödev yapmayı reddetmesinin birçok nedeni olabilir. Bazen çocuğunuzun ruh sağlığını kontrol etmeye değer. Bayan Heng'e göre, sürekli olarak görev yapmayı reddetmenin depresyon, anksiyete, dikkatsizlik veya hiperaktivite ve/veya disleksi ve diskalkuli gibi öğrenme bozuklukları gibi altta yatan sorunların davranışsal bir tezahürü olması mümkündür.
Birinin depresif veya kaygı belirtileri göstermesi için asgari bir yaş yoktur. Bayan Heng'e göre, depresif çocuklar genellikle sadece ödevleri reddetmekle kalmaz, aynı zamanda diğer hobilere veya görevlere de ilgi duymazlar.
Dikkat edilmesi gereken işaretler şunlardır:
-
Sürekli üzüntü, öfke ve umutsuzluk duyguları yaşamak
-
Kendini küçümseyen etiketler/tanımlar kullanmak ("Hiçbir şeyde iyi değilim", "Herkes benden hoşlanmıyor")
-
İştah kaybı veya aşırı yemek yeme
-
Çok fazla uyumak veya uyumakta zorluk çekmek
-
Yorgunluk veya enerji kaybı
-
Konsantre olmada zorluk çekmek
-
Arkadaşlarıyla oynamak veya başkalarının yanında olmak istememek
Kaygılı hisseden çocuklar genellikle aşağıdaki belirtilerin bir karışımını da gösterirler:
-
Fiziksel rahatsızlıklar (örneğin, mide ağrısı, baş ağrısı, mide bulantısı)
-
Bir şeyleri doğru yapamama konusunda endişelenmek
-
İşten kaçınmak, sunum yapmak veya sınıfta sessiz kalmak
-
Eve vardıklarında davranış patlamaları yaşıyorlar
-
Sinirli, öfkeli veya sık sık ağlayan
-
Huzursuz, gergin veya sık sık tuvaleti kullanabilir
-
En yakın aile üyesine karşı yapışkan olabilir
Çocuğunuzda yukarıdaki belirtilerden herhangi biri varsa, çocuğunuzun okuluna danışmalı ve çocuk doktorunuza danışmalısınız.
Diğer ihtiyaçlar: Arkadaşlık
Bazen çocuklar ödevi sevmezler çünkü soruları kendileri çözemezler ve ilgilerini kaybederler. Arkadaşlık ve çocuğunuzla birlikte çalışarak zaman geçirmek, onlarla geçirdiğiniz zamana değer verdiğinizi gösterir ve bu da motive edici olabilir. Ancak, onları denetliyor veya gözetliyormuş gibi görünmemeye dikkat edin. Bunun yerine, soruları olduğunda yanlarında olduğunuzu bilmelerini sağlayın.
7-9 yaş arası çocuklar için, özellikle evden çalışıyorsanız, ebeveynlerin oturup çocuklarıyla birlikte çalışmaları faydalı olabilir. Size geldiklerinde sorularına yardımcı olmak için kendinizi hazır bulundurun. Belirli zamanlamalar belirleyerek bir uzlaşmaya varabilirsiniz, böylece siz de bir yapıya sahip olursunuz.
10-12 yaşındakiler için, yardım istedikleri soruları not etmelerini ve yardım için size yaklaşmaları için bir zaman vermelerini sağlayın. Ayrıca, takıldıklarını fark ettiğinizde nazikçe yardım teklif edebilirsiniz. "Bu soru üzerinde gerçekten çok düşündün. Bu konuda biraz yardım ister misin?" diyebilirsiniz.
Sonuç olarak, her ebeveyn çocuğunun potansiyelini en üst düzeye çıkarmasına yardımcı olmak ister. Birlikte üstesinden gelinmesi gereken zorlukların neler olduğunu ve hangi koşulların çocuğunuz için yararlı sonuçları destekleyeceğini anlamak önemlidir.